Bijna iedereen is op de hoogte van de noodzaak om de tandarts minstens eenmaal per 6-12 maanden te bezoeken met het oog op preventie. Weinigen houden zich echter aan deze regel: vast werk, gebrek aan tijd, enz. Ja, en het kantoor van de tandarts zelf is geen prettige plek ...
Dus het blijkt dat we om hulp vragen, niet in de laatste stadia van de ontwikkeling van een tandheelkundige ziekte, waarvan er een parodontitis is.
De inhoud
Wat is parodontitis: typen
Parodontitis is ontstekingsprocesdie voorkomt in het circulatoire weefsel dat het bot van de tand verbindt met het vasthoudelement van de wortel. Helemaal aan het begin van de ontwikkeling kan parodontitis zich niet manifesteren of symptomen hebben gewist die geen tijd laten om de ziekte op te sporen en een arts te raadplegen.
Classificatie van parodontitis
Op het type oorsprong worden de volgende soorten ziekten onderscheiden:
- medische;
- traumatische;
- besmettelijk.
Door het type verloop van de ziekte wordt parodontitis gedefinieerd door de volgende vormen:
scherp - komt zelden voor.
chronisch - vereist een vrij lange therapie. De chronische vorm ontwikkelt zich wanneer de behandeling van acute parodontitis wordt genegeerd. Er zijn twee perioden van chronische ziekte:
- Het ontstekingsproces verdwijnt een tijdje;
- verergering van de ziekte met de verspreiding naar de gehele mondholte.
Verergerd chronisch. Afhankelijk van de vorm van het in de parodontale weefsels gevormde fluïdum, kan de ziekte etterig of sereus zijn. In het chronische verloop van ontstekingsprocessen in de weefsels rondom de tand kan zich na verloop van tijd een centrum van ontsteking vormen, gevuld met granulatie of grof vezelig weefsel met een groot aantal verschillende pathogene cellen.
Door de aard van de veranderingen in de apicale periutrische weefsels, worden de volgende soorten ziekten onderscheiden:
- Chronische granulerende parodontitis;
- chronische fibreuze parodontitis;
- chronische granulomateuze parodontitis.
Deze vorm van de ziekte heeft een focus van ontsteking beperkt door een capsule van bindweefsel. Het granuloom ontwikkelt zich langzaam en is altijd duidelijk zichtbaar röntgenbeeld. De vorm van de structuur van het granuloom is verdeeld in eenvoudig, cystic en epitheliaal.
Oorzaken van de ziekte
Parodontitis heeft een ander ontwikkelingsmechanisme, maar in de regel deze ziekte is een gevolg van gecompliceerde pulpitis. Simpel gezegd, parodontitis is een soort reactie van het lichaam, wat wijst op het optreden van een ernstig gezondheidsprobleem, bijvoorbeeld de bron van de infectie.
Infectieuze parodontitis ontwikkelt zich als gevolg van het binnendringen van schadelijke micro-organismen in de tandmonsters. De meest voorkomende soorten microben zoals fusobacteriën, spirocheten, schimmels, niet-hemolytische en hemolytische streptokokken, Staphylococcus aureus. De toxische stoffen die door hen worden afgescheiden, samen met de producten van het verval van de pulp, verhogen verschillende keren de mate van ontsteking.
Als we praten over parodontitis als gevolg van andere ziekten, kan het voorkomen vanwege de penetratie van de parodontale infectie:
-
traumatische manier; - door de bloedbaan in pathologieën zoals roodvonk, tyfus;
- contact met sinusitis en osteomyelitis;
- wanneer sterke medicijnen die worden gebruikt in de tandheelkunde voor tandheelkundige behandeling: formaline, zuren, arsenicum, worden geïnhaleerd in de bloedsomloopweefsels.
Traumatische parodontitis manifesteert zich als een acuut proces door de scherpe beet van een hard voorwerp, blauwe plekken, het raken van de tand, enz. In sommige gevallen is de pathologie het gevolg van niet-professionele acties van de tandarts: inbrengen van geïnfecteerde inhoud van de interne tandholte tot de worteltop, verwonding van de wortelkanalen, verwijdering een kleine hoeveelheid vulmateriaal in het parodontale weefsel.
Er kan ook een microtrauma van de tand verschijnen. als gevolg van onjuiste verzegeling of protheses, waarbij de vulling of kroon zich in een overdreven positie bevinden. Dit creëert extra spanning en druk op de tand tijdens het kauwen van voedsel.
Geneesmiddelgeïnduceerde parodontitis ontwikkelt zich met het binnendringen van sterke chemicaliën in de apicale weefsels van de tand. Dit kunnen stoffen zijn zoals eugenol, chloorhexidine, jodium, resocine-formaline of arseenpasta, formaline, fenol, enz. De klinische symptomen van de ziekte in deze gevallen houden duidelijk verband met de duur van de tandheelkundige behandeling. Vaak is secundaire parodontale ontsteking een gevolg van pathologieën zoals parodontitis, gingivitis. Bij kinderen komt de ziekte in de meeste gevallen voor tegen de achtergrond van cariës. Bovendien kan parodontale ontsteking worden veroorzaakt door factoren zoals tekort aan micronutriënten, vitaminetekort en niet-naleving van de regels voor mondhygiëne.
Er is en een aantal somatische ziektenhet uitlokken van de ontwikkeling van parodontitis:
- Chronische ziekten van het broncho-pulmonaire systeem;
- diabetes mellitus;
- ziekten van het cardiovasculaire systeem;
- pathologieën van het spijsverteringskanaal;
- chronische hormoonontregeling.
symptomen
De symptomen van acute en chronische vormen van de ziekte lopen sterk uiteen. De belangrijkste manifestatie van de acute vorm van parodontitis is ernstige pijn. Bovendien is het permanent en neemt het toe met het sluiten van de kaken, bijten op de tand en de minste aanraking. In de regel klagen patiënten over het gevoel van druk in het bot en interne verspreiding, het gevoel van een schijnbaar gegroeide tand. Na verloop van tijd hoopt exsudaat zich op in de aangetaste weefsels en verschijnt pus.
Pijnsyndroom vangt omliggende gebieden op: infraorbitale regio, tempel, oor. Een kloppende pijn verschijnt en roodheid en zwelling van het tandgetande weefsel wordt waargenomen. Een carieuze holte kan verschijnen onder een kunstmatige kroon of vulling.
Als de etterende ontlading geen uittreding door de tand vindt en zich daar binnen ophoopt, heeft de patiënt een verslechterde toestand: de lichaamstemperatuur stijgt, de zwelling van het weefsel neemt toe.
Als de tijd geen maatregelen neemt om acute parodontitis te behandelen, kunnen er complicaties zijn zoals sepsis, cellulitis, osteomyelitis, waarvan de ontwikkeling fataal kan zijn.
Chronische vorm gekenmerkt door de afwezigheid van duidelijke klinische symptomen. De aangedane tand kan zich onder de vulling bevinden of een carieuze holte hebben, maar in bijna alle gevallen kan deze gemakkelijk worden onderscheiden van de anderen door de veranderde grijsachtige tint. Een persoon kan opmerken dat de tand periodiek een beetje pijn doet, maar kalmeert na het innemen van medicijnen, soms vormt zich een fistel op de kauwgom naast de zieke tand (een kleine capsule met witgrijs gehalte).
In sommige gevallen is er een onaangename geur van rot uit de mondholte. Wanneer je op de kroon van de tand tikt een eigenaardig geluid is hoorbaar.
Een nauwkeurige diagnose wordt vastgesteld door aanvullende onderzoeken uit te voeren. De exacerbatie van chronische parodontitis wordt gekenmerkt door dezelfde manifestaties als in de acute vorm, met uitzondering van enkele verschillen: de frequentie en duur van pijn, de kleur van de tand (hoe langer het proces, hoe donkerder de kroon), het röntgenfoto (met een verergering is er een verandering in het botpatroon) , de aanwezigheid van een fistel. Bovendien, met de exacerbatie van de chronische vorm, is er een lichte mobiliteit van de tand.
Exacerbaties van de chronische vorm van parodontitis kan om de volgende redenen voorkomen:
- verminderde immuniteit;
- letsel aan de ontstekingshuls van de haard;
- het openen van de fistel en het rijpende abces;
- schending van de uitstroom van etterende inhoud.
Parodontitis bij kinderen
Parodontitis bij kinderen wordt vastgesteld in 50% van de gevallen van verwijzing naar tandheelkundige klinieken. De meest voorkomende oorzaak van parodontitis bij kinderen is cariës. Parodontale ontsteking bij kinderen onder voorwaarden verdeeld in twee categorieën:
- Parodontitis van melktanden;
- parodontitis van permanente tanden.
De rest van de parodontitis in de kindertijd wordt volgens hetzelfde principe gesystematiseerd als bij volwassenen.
complicaties
Parodontitis is een vrij sterke bron van infectie en kan de ontwikkeling van verschillende pathologieën van systemen en organen teweegbrengen. (ex., septische endocarditis is een hartaandoening). Parodontitis is het gevaarlijkst voor zwangere vrouwen.
Complicaties na het ontstekingsproces van de periapicale weefsels kunnen worden onderverdeeld in algemeen en lokaal.
Complicaties van algemene aard
- Temperatuurstijging, soms wel 39-40 graden.
- Aanhoudende hoofdpijn.
- Algemene vergiftiging van het lichaam (voornamelijk met een acute purulente parodontitis).
- Chronische parodontitis veroorzaakt de opkomst van een groot aantal auto-immuunpathologieën, waaronder endocarditis en reuma onderscheiden zich met name, nierziekte is soms tegengekomen.
Lokale complicaties
- osteomyelitis;
- fistels, cysten;
- odontogene sinusitis wanneer de inhoud in de maxillaire sinus;
- de ontwikkeling van purulente ontsteking kan neklegsel veroorzaken;
- opvoeding (met etterende inhoud) in de vorm van abcessen.
De gevaarlijkste gevolgen vloeien voort uit etterende ontsteking, wanneer de pus zich over de kaak uitspreidt en onder het periosteum gaat. Smelten en necrose van weefsels veroorzaken uitgebreide phlegmon van de cervicale regio. Veel voorkomende complicaties van purulente parodontitis zijn odontogene sinusitis en submucosaal abces.
Omdat de beweging van micro-organismen vrij snel plaatsvindt en ze, gelokaliseerd in de kaakbotten, zich uitbreiden naar aangrenzende gebieden, is de uitkomst van de complicaties van parodontitis erg moeilijk te voorspellen. Verwerk snelheid afhankelijk van de beschermende eigenschappen en conditie van het lichaam, evenals de vorm en het type van parodontitis.
Een tijdige diagnose en tijdige behandeling helpen het risico op complicaties te minimaliseren, maar dit geldt in sterkere mate voor de patiënt dan voor de arts: hoe eerder de patiënt naar een gespecialiseerde kliniek gaat, hoe beter voor hem.
Diagnose van parodontitis
Diagnostiek is van het grootste belang en is een van de belangrijkste criteria waarop het resultaat van de parodontitisbehandeling afhangt. Diagnose van de ziekte omvat de inspectie van de mondholte, het nemen van anamnese, aanvullende methoden en onderzoeksmethoden om te beoordelen toestanden van periapicale zones en apex.
Daarnaast worden diagnostische activiteiten uitgevoerd om de onderliggende oorzaken van het ontstekingsproces te identificeren. Vanwege de late aantrekkingskracht van burgers op de tandheelkundige kliniek is het echter moeilijk om de factoren te detecteren die parodontitis veroorzaakten. Acute diagnostiek is gemakkelijker te diagnosticeren dan een chronisch proces.
Naast de bovenstaande acties omvat de diagnose De volgende belangrijke punten:
- De aanwezigheid van acute of chronische pathologieën van interne systemen en organen;
- de algemene toestand van de patiënt en de aanwezigheid van geassocieerde pathologische veranderingen;
- intolerantie voor tandheelkundig materiaal of medicijnen;
- aandoeningen die een bedreiging vormen: verminderde bloedcirculatie van de hersenen, hartaanval;
- evaluatie van de rode rand van de lippen; ontsteking van het mondslijmvlies in de acute vorm.
De belangrijkste rol in de diagnose van parodontitis wordt gegeven aan röntgenonderzoek, dat helpt om de diagnose van de ziekte nauwkeurig te bepalen.
Parodontitis is een vrij ernstige en gevaarlijke ziekte van de mondholte, die niet alleen de parodontale en omliggende weefsels aantast, maar ook dringt door de botten van het kaakgebiedcomplicaties veroorzaken. Bij de geringste verdenking van de ontwikkeling van het ontstekingsproces, moet u dringend contact opnemen met de tandheelkundige kliniek, waar u deskundige hulp zult hebben.
Bezig met laden ...